A Change of Guard
សូមស្តាប់វិទ្យុសង្គ្រោះជាតិ Please read more Khmer news and listen to CNRP Radio at National Rescue Party. សូមស្តាប់វីទ្យុខ្មែរប៉ុស្តិ៍/Khmer Post Radio.
Follow Khmerization on Facebook/តាមដានខ្មែរូបនីយកម្មតាម Facebook: https://www.facebook.com/khmerization.khmerican
Monday 25 July 2016
ទេព វន្នី៖ សុខចិត្តបូជាជីវិតប្រឆាំងនឹងការរំលោភយកផ្ទះ
អ្នកស្រី ទេព វន្នី នៅពេលធ្វើការតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការរំលោភយកដីធ្លីកន្លងមក។ ហុង មិនា
ទេព វន្នី៖ សុខចិត្តបូជាជីវិតប្រឆាំងនឹងការរំលោភយកផ្ទះ
Fri, 22 July 2016 ppp
ប៉ិច សុធារី
នៅពេលដែលមានការតវ៉ារឿងជម្លោះដីធ្លី និងការតស៊ូមតិដើម្បីប្រឆាំងនឹងអំពើអយុត្តិធម៌សង្គមផ្សេងៗជាពិសេសការតស៊ូមតិដែលគេហៅថាយុទ្ធនាការអាវខ្មៅដើម្បីទាមទារនូវសិទ្ធិគ្រប់គ្រងដីធ្លីដោយស្របច្បាប់ និងឲ្យមានការដោះលែងអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្សដែលត្រូវបានចាប់ឃុំខ្លួនទាំងអយុត្តិធម៌នោះគឺគេតែងឃើញស្ត្រីមួយរូបនេះបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មជាមួយនឹងសកម្មជនជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតនោះអ្នកស្រី ទេព វន្នី តំណាងប្រជាពលរដ្ឋនៅសហគមន៍បឹងកក់។
អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមចេញមុខដឹកនាំប្រជាពលរដ្ឋបឹងកក់តវ៉ារឿងដីធ្លីយ៉ាងខ្លាំងក្លាអស់រយៈពេលជិត ១០ ឆ្នាំមកហើយចាប់តាំងពីក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូបានយកគ្រឿងចក្រឈូសឆាយផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះអ្នកភូមិ និងបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋចេញពីលំនៅឋានដោយបង្ខំ។
ដោយសារការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅសហគមន៍បឹងកក់រហូតមកដល់ពេលនេះរាជរដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចកាត់ដីទំហំជាង ១២ ហិកតា និងផ្តល់ប្លង់កម្មសិទ្ធិដល់ពួកគាត់ជាបណ្តើរៗហើយ។
បើទោះជាយ៉ាងនេះក្តីក្រុមសកម្មជនដីធ្លីនៅបឹងកក់ក៏នៅតែបន្តចងក្រងបណ្តាញសហគមន៍ដែលមានបញ្ហាដីធ្លីនៅរាជធានីភ្នំពេញដែលមកដល់ពេលនេះបានចំនួន ៤៦ សហគមន៍ និងនៅតាមបណ្តាខេត្តមានជាង ២០ សហគមន៍ទៀតព្រមទាំងបានចូលរួមសម្តែងមតិក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនរួមនឹងកម្មវិធីមនុស្សធម៌ជាពិសេសគឺរៀបចំយុទ្ធនាការអាវខ្មៅនៅសហគមន៍នេះផ្ទាល់តែម្តងដើម្បីទាមទារឲ្យដោះលែងសកម្មជនការពារសិទ្ធិមនុស្សទាំង ៤ រូប និងមន្ត្រី គជប មួយរូបដែលកំពុងជាប់ឃុំនៅពន្ធនាគារ។
អ្នកស្រី ទេព វន្នី ថ្លែងថា៖ «យើងនៅតែបន្តធ្វើយុទ្ធនាការពាក់អាវខ្មៅជារៀងរាល់ថ្ងៃចន្ទទោះតូចក្តីធំក្តីគឺធ្វើរហូតទាល់តែមានការដោះលែងសកម្មជនការពារសិទ្ធិមនុស្សនិយាយរួមឲ្យតែមានភាពអយុត្តិធម៌គឺតែងតែមានវត្តមានអ្នកបឹងកក់ចូលរួម»។
ស្ត្រីវ័យ ៣៥ ឆ្នាំរូបនេះមានបងប្អូន ៩ នាក់មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត។
តាំងពីតូចដល់អាយុ ៨ ឆ្នាំអ្នកស្រីបានរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយដែលមានជីវភាពធូរធារព្រោះឪពុកអ្នកស្រីជាមន្ត្រីរាជការប៉ុន្តែក្រោយពីគ្រួសារជួបគ្រោះកាចកាលពីអំឡុងឆ្នាំ ១៩៩០ បានធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារអ្នកស្រីបានធ្លាក់ដុនដាបរហូតដល់ពេលខ្លះត្រូវដើររើសអេតចាយដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត និងការសិក្សា។ តែចុងបញ្ចប់អ្នកស្រីត្រូវសម្រេចចិត្តបោះបង់ការសិក្សានៅត្រឹមថ្នាក់ទី ៩ ហើយមករកការងារធ្វើនៅរាជធានីភ្នំពេញ។
នៅឆ្នាំ ២០០៣ អ្នកស្រីបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងបានទៅរស់នៅតំបន់បឹងកក់ក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ ប្រកបរបរលក់ដូរ និងធ្វើជាស្ត្រីមេផ្ទះដោយពុំដែលគិតខ្វល់ខ្វាយពីរឿងនយោបាយ ឬបញ្ហាសង្គមឡើយរហូតដល់មានប្រាក់ទិញដីបាន ៥ ហិកតានៅឃុំអមឡាំង ស្រុកថ្ពង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។
ប៉ុន្តែជាអកុសលនៅឆ្នាំ ២០១០ ដីនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺនោះត្រូវបានក្រុមហ៊ុនស្ករអំពៅកំពង់ស្ពឺទន្រ្ទានយកដោយពុំមានផ្តល់សំណងឡើយស្របពេលដែលនៅតំបន់បឹងកក់ក៏មានហេតុការណ៍ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ បូមខ្សាច់ពន្លិចរំលោភយកផ្ទះអ្នកភូមិថែមទៀត។
អ្នកស្រី ទេព វន្នី ពេលឆ្មាំពន្ធនាគារបណ្តើរមកជំនុំជម្រះនៅតុលាការពីពេលកន្លងមក។ ហុង មិនា
អ្នកស្រីថា៖ «ពេលនោះជាលើកទី ១ ហើយដែលខ្ញុំភ្ញាក់ ខ្ញុំមិនដែលដឹងថាសង្គមបែបហ្នឹងទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនសូវចេះស្តាប់វិទ្យុមើលទូរទស្សន៍អីទៀតកាលហ្នឹងខ្ញុំដឹងតែរកស៊ីហើយមើលកូន។ ពេលហ្នឹងខ្ញុំគិតថាម៉េចបានរដ្ឋាភិបាលធ្វើអ៊ីចឹងវិញពីមុនខ្ញុំខំសង្ឃឹមថាខ្ញុំមានសំណាងដែលខ្ញុំបានរស់នៅសម័យនេះដល់ពេលខ្ញុំឃើញអ៊ីចឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតថាដូចសម័យប៉ុលពតត្រឡប់មកវិញអ៊ីចឹងដូចខ្ញុំរស់នៅសម័យប៉ុលពតដែរហេតុអ្វីបានរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍន៍សម្រាប់តែក្រុមហ៊ុនមានលុយ មានអំណាច គេចង់យកដីយើងបង្កើតមុខរបរគេសោះ ផលប្រយោជន៍គេសោះ ហេតុអ្វីគេមករឹបអូសយកដីយើងទៅធ្វើទៅវិញ?»។
ដោយមើលឃើញនឹងភ្នែកស្រស់ៗ និងការទទួលរងពីរឿងអយុត្តិធម៌សង្គមការរំលោភដីធ្លី និងការធ្វើបាបទៅលើម្ចាស់ដីនាពេលនោះបានធ្វើឲ្យអ្នកស្រីចាប់ផ្តើមបើកទំព័រជីវិតថ្មី និងប្តេជ្ញាបូជាជីវិតដើម្បីការពារផ្ទះសំបែង និងដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់។
អ្នកស្រី វន្នី បានចាប់ផ្តើមសិក្សាពីច្បាប់ភូមិបាល សិទ្ធិមនុស្ស និងច្បាប់ដែលពាក់ព័ន្ធព្រមទាំងដើរកៀរគរប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិដែលរងគ្រោះដូចគ្នាជាពិសេសស្ត្រីដើម្បីចូលរួមយុទ្ធនាការតស៊ូមតិទាមទារសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រីបានបន្តថា៖ «ពួកខ្ញុំបានប្តេជ្ញាចិត្តធ្វើរឿងបឹងកក់ហ្នឹងតាំងពីដំបូងមកថាយើងធ្វើនេះមិនមែនសម្រាប់តែផ្ទះរបស់ពួកយើងទេហើយក៏មិនមែនសម្រាប់បឹងកក់ដែរគឺយើងធ្វើសម្រាប់ប្រជាជនដែលរងគ្រោះដោយសារដីធ្លីនៅស្រុកខ្មែរទាំងអស់គ្នា។ បើសិនយើងមិនធ្វើរួមសម្រាប់ទាំងអស់គ្នាទេកុំថាយើងរស់នៅបានសុខ»។
ក្នុងនាមជាសកម្មជនដីធ្លីម្នាក់អ្នកស្រីបានប្រមើលមើលពីស្ថានភាពនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្នថាបើទោះជាកម្ពុជា និងប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានរំដោះខ្លួនចេញពីរបបប៉ុលពតជាង ៣០ ឆ្នាំមកហើយក៏ដោយប៉ុន្តែនៅតែមិនទាន់រួចផុតពីសេចក្តីទុក្ខវេទនាទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តព្រោះតែថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសបានកាន់អំណាចជាង ៣០ ឆ្នាំមកហើយតែពុំមានការទទួលខុសត្រូវលើប្រជាពលរដ្ឋ និងប្រទេសជាតិរបស់ខ្លួនឲ្យបានពេញលេញនៅឡើយ។
អ្នកស្រីបានថ្លែងទៀតថា៖ «បច្ចុប្បន្នប្រជាពលរដ្ឋមានផ្ទះដីស្រែចម្ការហើយនៅតែមកកម្ទេចប្លន់យកពីប្រជាពលរដ្ឋសឹងតែគ្រប់ទីកន្លែងធ្វើឲ្យពលរដ្ឋដែលរងគ្រោះនូវទង្វើទាំងអស់នេះអស់ផ្ទះរស់នៅ អស់ដីសម្រែចម្ការ អស់មុខរបរ អស់ការងារ ធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនឈឺចាប់រន្ធត់ចិត្ត ស្រក់ទឹកភ្នែកសឹងតែពេញប្រទេសព្រោះតែអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្លួនបោះបង់ចោលហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះទេនៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋរត់រកឲ្យជួយផ្តល់នូវភាពយុត្តិធម៌មិនថាតែរឿងដីធ្លីនោះទេមានតែការដោះស្រាយដោយអំពើហិង្សា ការចាប់ចងដាក់គុក និងបាញ់សម្លាប់ជាដើម»។
ចាប់តាំងពីអ្នកស្រី ទេព វន្នី បានធ្វើយុទ្ធនាការតវ៉ាការពារដីធ្លី និងផ្ទះសំបែងជិត ១០ ឆ្នាំមកនេះអ្នកស្រីបានជួបនូវឧបសគ្គជាច្រើនដូចជា ការវ៉ៃដំពីសមត្ថកិច្ច ការគំរាមកំហែង បាត់បង់តួនាទីជាស្ត្រីមេផ្ទះ បញ្ហាវិបត្តិគ្រួសារ ប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍ផ្លូវចិត្តដោយសាររងសម្ពាធក្នុងនោះអ្នកស្រីធ្លាប់បានជាប់ពន្ធនាគារ ២ ដងការចាប់ឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ននៅស្នងការដ្ឋាននគរបាលរាជធានីភ្នំពេញចំនួន ១២ ដង និងរងនូវអំពើហិង្សាជាច្រើនដងទៀតស្ទើរតែគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។
អ្នកស្រីក៏ធ្លាប់ត្រូវបានអាជ្ញាធររាជធានីបានចោទប្រកាន់អ្នកស្រីកាលពីអំឡុងឆ្នាំ ២០០៨ ថាបានប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ កិបកេងថវិការាប់ពាន់ដុល្លារពីសហគមន៍អន្តរជាតិ និងប្រើប្រាស់ក្មេងដើម្បីតវ៉ាជាដើមដោយបានផ្សព្វផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ក្នុងស្រុកមួយចំនួន និងមានការបញ្ចាំងស្លាយវីដេអូខ្លីៗនៅតាមទីផ្សារ និងទីសាធារណៈមួយចំនួនទៀតហើយថ្មីៗនេះអ្នកស្រី និងសកម្មជនដីធ្លីនៅបឹងកក់ម្នាក់ទៀតក៏ត្រូវបានគេលួចថតហើយចែករំលែកព័ត៌មានតាមបណ្តាញសង្គម និងទូរទស្សន៍មួយចំនួនពីសកម្មភាពដែលអ្នកស្រីទៅអង្គុយរង់ចាំបើកប្រាក់នៅក្នុងធនាគារមួយផងដែរដោយចោទថាអ្នកស្រីស៊ីឈ្នួលតវ៉ាឲ្យបក្សប្រឆាំង និងសង្គមស៊ីវិល។
ករណីនេះអ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «ការឈឺចាប់នឹងភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងការអភិវឌ្ឍរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនឹងឯងគឺអត់មានកំណើតចេញពីការជួលរបស់អ្នកណាទេគឺអត់សោះតែម្តងហើយបើថាជួលមួយថ្ងៃ ៥ ដុល្លារគឺអត់ស្មើនឹងខ្ញុំរកស៊ីទេខ្ញុំលក់ដូរនៅផ្ទះមួយថ្ងៃយ៉ាងតិចក៏ខ្ញុំលក់បាន ២០ ដុល្លារដែរហើយខ្ញុំនៅជុំគ្រួសារមានសុភមង្គលទៀតខ្ញុំបានថែកូនខ្ញុំបានល្អទៀតអត់មានហត់ ពិបាកត្រូវថ្ងៃក្តៅ ត្រូវគេគំរាម មានកាំភ្លើង ខែល ប្រដាប់ឆក់ ចាប់ដាក់គុក ចាប់បោះដាក់លើឡានអ៊ីចឹងគឺអត់មានទេ។ បើសិនអត់មានការបណ្តេញចេញទេខ្ញុំរស់នៅសុខសាន្តណាស់»។
អ្នកស្រី វន្នី បានបន្តថាក្រៅពីកត្តាប្រឈមទាំងនោះអ្នកស្រីក៏ត្រូវបានអាជ្ញាធរទិញទឹកចិត្តតាមរយៈការជួយបញ្ជូនអ្នកស្រីទៅរស់នៅក្រៅប្រទេសដើម្បីឲ្យអ្នកស្រីបញ្ឈប់សកម្មភាពតវ៉ា។ អ្នកស្រីក៏ធ្លាប់ត្រូវបានគណបក្សសង្គ្រោះជាតិដែលជាបក្សប្រឆាំងផ្តល់តួនាទីក្នុងបក្សផងដែរប្រសិនបើអ្នកស្រីមានចំណាប់អារម្មណ៍ប៉ុន្តែសំណើនេះត្រូវបានអ្នកស្រីបដិសេធ។
ដោយមើលឃើញពីការតស៊ូ និងមានភាពក្លាហានក្នុងការដឹកនាំការតវ៉ារឿងដីធ្លី និងប្រឆាំងនឹងការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សអ្នកស្រី វន្នី ត្រូវបានសហគមន៍អន្តរជាតិផ្តល់នូវពានរង្វាន់ «អ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស» នៅប្រទេសហូឡង់ និងពានរង្វាន់ «Vital Voices» នៅសហរដ្ឋអាមេរិកកាលពីឆ្នាំ ២០១៣។
ទោះយ៉ាងណាអ្នកស្រី ទេព វន្នី បានបញ្ជាក់ថាអ្នកស្រីនឹងបន្តការតវ៉ារហូតដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់បឹងកក់ទទួលបានប័ណ្ណកាន់កាប់ដីធ្លីស្របច្បាប់គ្រប់ៗគ្នាហើយនៅពេលនោះអ្នកស្រីនឹងងាកទៅរកជីវិតកសិកម្មចិញ្ចឹមសត្វ និងធ្វើជាស្ត្រីមេផ្ទះដ៏ល្អម្នាក់ដោយពុំមានគំនិតចង់ទៅកាន់តំណែង ឬតួនាទីនៅក្នុងគណបក្សនយោបាយណាមួយឡើយ៕
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment